
Tatuaże przez lata postrzegane były przez naszych rodziców i dziadków jako znak rozpoznawczy więźniów i marynarzy, ale czy właśnie takie są początki tej formy sztuki?
Oczywiście, że nie. Tatuaże sięgają około 40 tysięcy lat przed naszą erą, w tych czasach miał on głównie znaczenie magiczne i religijne.
Długo czyż nie? 2 tysięcy lat przed naszą erą zagościł w kulturze Egipskiej. Z początku w Egipcie tatuażu używano do znakowania szpiegów, natomiast rzymianie oznaczali w ten sposób niewolników i kryminalistów.
Czyż to nie brzmi znajomo? Owszem jednak to nie było ich jedyne zastosowanie. Tatuaże były stosowane również w różnych rytuałach i miały spore znaczenie w tradycji. W ten sposób można było „oznaczyć” członków danych klanów/plemion lub oznaczyć indywidualne umiejętności kobiet.
Niektóre z tatuaży miały mieć magiczne zastosowana takie jak odpędzanie chorób. Tym tropem od początków tatuaż miał bardzo rozmaite zastosowania. Dzisiaj również ozdabiamy nasze ciała znakami religijnymi, krzyżami czy runami wierząc w ich działanie lub tatuujemy coś, co jest związane z naszymi rodzinami i umiejętnościami, a również więźniowie mają swoje „unikatowe” wzory mające konkretne znaczenia w danym środowisku.
Mimo to tatuaż dzisiaj wcale nie musi oznaczać czegokolwiek, może on mieć jedynie zastosowanie estetyczne, ozdobne. Mimo tak długiej i bogatej historii kultury tatuażu zniknął on na wiele lat z użytku i został odkryty na nowo dopiero w 1691 roku przez żeglarza Williama Damphera, który miał za zadanie sprowadzić do Londynu Księcia Giolo, który był wyraźnym fanem ozdabiania ciała, będąc samemu mocno wytatuowanym.
78 lat później w trakcie przewożenia Polinezyjczyka zwanego Omaia żeglarze nauczyli się technik tatuowania od lokalnych plemion. Był to również czas, w którym sztuka tatuażu na dobre zagościła w naszej kulturze i ozdabiając coraz to większe grona ludzi aż do tych najbogatszych i najsławniejszych. Właśnie w ten sposób sztuka tatuażu, która długie lata towarzyszyła plemionom, niewolnikom i więźniom stała się tak popularna.